Ernest Thompson Seton (1860-1946), Czarny Wilk – Ojciec Puszczaństwa i Woodcraftu

Naszym hasło jest „błękitne niebo”, ponieważ pod błękitnym niebem, w świetle słońca nasze życie i nasze myśli są błękitnego nieba, to znaczy radosne, a kiedy są chmury, wiemy, że błękitne niebo jest poza nimi i ukaże się znowu. – Ernest Thompson Seton

Życie Ernesta Thompsona Setona – przyrodnika, badacza, malarza, rysownika, pisarza i pedagoga było niezwykle barwne. Poza talentami plastycznymi, literackimi oraz przyrodniczymi, wykazał się ogromną interdyscyplinarnością. W swoim życiu zajmował się kartografią i geografią, socjologią oraz etnografią. Podejmował się prac rysownika, farmera, trapera w Nowym Świecie, czy malarza w Paryżu (gdzie jego prace zostały nagrodzone).

Dzięki umiejętnościom nabytym podczas pracy na farmie i wiedzy przyrodniczej nabytej w bibliotekach podczas pobytu w Londynie, Seton stał się obserwatorem i kronikarzem życia zwierząt. Opisał (i dzięki talentowi artystycznemu narysował) wiele gatunków, które czekały jeszcze na swoją dokumentację.

Dzieciństwo i edukacja E. T. Setona

Ernest Thomson Seton (a właściwie to Ernest Evan Thomson) urodził się 1860 roku w Anglii (South Shield niedaleko granicy ze Szkocją). Pochodził z bogatego, purytańskiego domu. W 1865 roku, jego rodzina przeniosła się do brytyjskiej kolonii w Kanadzie, do małego miasteczka Winnipegu. Mała osada zagubiona wśród lasów żyła głównie z wycinki i handlu drewnem. Tam młody Ernest dorastał i wychowywał się wśród traperów i leśnych ludzi.

Kiedy Seton skończył osiemnaście lat, wyjechał z Kanady do Londynu, aby tam oddać się studiom nad historią sztuki oraz historią nauk przyrodniczych. Ukończył studia artystyczne na wydziale malarstwa i rzeźby w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych. W trakcie nauki na londyński uniwersytecie wnikliwie studiował również książki przyrodnicze i powoli rozwijał swoją miłość ku naturze.

Po ukończeniu studiów powrócił do Ameryki, jednak tym razem wylądował w Nowym Jorku, gdzie połączył swoje umiejętności plastyczne oraz pasję przyrodniczą rysując zwierzęta do słownika naukowego „Century Dictionary”.

Studia kontynuował w Paryżu w latach od 1890 do 1896.

Pierwsze próby literackie i rozwój twórczości Ernesta Thompsona Setona

Pierwszych prób literackich podjął się mając dwadzieścia lat, a pierwsze ważniejsze pozycje zaczęły być wydawane od 1886 r. („Mammals of Manitoba” oraz „Birds of Manitoba”). W 1898 r. wydał książkę „Wild Animals I Have Known”, a tuż po niej całą serię niezwykle profesjonalnych i rzeczowych opowieści i opowiadań o zwierzętach.

Inspiracje czerpał ze swoich wędrówek (pieszych i w kanu) po Kanadzie, Idaho czy lodowej prerii. W trakcie tych wędrówek zapoznawał się nie tylko z życiem dzikich zwierząt, ale również zamieszkujących te tereny Indian.

Szybko zmieniający się na przełomie wieku krajobraz Ameryki Północnej nie pozostał bez wpływu na narrację Ernesta Thompsona Setona. Rozwój miast i sieci komunikacyjnych, wycinka lasów, zepchnięcie Indian do rezerwatów – tak wyglądały ówczesne realia. Seton pod płaszczem ciekawej akcji swoich powieści, przemycał Leśną Mądrość, świadomość ekologiczną i nostalgię za znikającym, dzikim światem.

Najlepszymi przykładami takich książek są „Dwa Male Dzikusy”, „Poselstwo Indianina” oraz „Rolf w Lasach”, które choć raz powinien przeczytać każdy zainteresowany tematem Puszczaństwa, czy zwyczajnie przyrodą.

Narodziny Idei Woodcraftu (Puszczaństwa)

Po powrocie do Nowego Świata zamieszkał na farmie brata gdzie zajął się hodowlą, pracą gospodarską, myślistwem oraz poznawaniem Indian i wielodniowymi samotnymi wędrówkami.

Szanował mądrości i etykę Indian i był ich zdecydowanym obrońcą. Za swoje zasługi dla rdzennych mieszkańców Ameryki otrzymał ich uznanie oraz wysokie honory.

W tym okresie Seton zainspirowany kulturą „czerwonego człowieka” wpada na nowatorski pomysł stworzenia organizacji wychowawczej, która ściągnęłaby chłopców pod błękitne niebo i pozwoliła im stać się silnymi, odważnymi i rozważnymi mężczyznami. Drogą do tego miał być powrót do naturalności i pierwotności życia, w którym odnajduje się człowieczeństwo mierząc się z instynktami i własnymi słabościami.

Praktyczne zasady Leśnej Mądrości zawarł w ruchu Woodcrafterskim w 1902 r. Powołał wówczas do życia organizację Woodcraft Indians i założył z nią pierwszy obóz w dziczy.  Podstawą programową stały się „Księga Leśnej Mądrości oraz Indiańskich Umiejętności” i „Zwitek Kory Brzozowej Woodcraftu”. Sednem stało się samodoskonalenie młodzieży i dorosłych w czasie aktywnego pobytu na łonie natury.

Co dalej?

Ruch zapoczątkowany przez Ernesta Thompsona Setona odniósł sukces, dając inspirację również dla Skautingu gen. Roberta Baden-Powell’a. Idea Puszczaństwa zaczęła się rozprzestrzeniać na całym świecie. Niestety Pierwsza Wojna Światowa niewątpliwie przytłumiła rozwój Woodcraftu w Europie.

Seton prócz umiłowania do przyrody, honoru, siły, piękna i prawdy tchną w swój ruch magię. Magię obozowego ogniska i dzikiej natury. A nade wszystko magię i romantyzm indiańskich plemion.

W 1931 roku przeprowadził się w pobliże miasta Santa Fe w Nowym Meksyku. Tam wybudował wioskę Seton Village gdzie jego biblioteka zawierała ponad trzynaście tysięcy tomów.

Ernest Thompson Seton „Czarny Wilk” zmarł w roku 1946 w Stanach Zjednoczonych. Jego ruch i idea trwają do dziś na całym świecie i trwać będą prawdopodobnie dopóki niebo jest błękitne…

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej to koniecznie przeczytaj:

• Seton Ernest Thompson, „Zwitek kory brzozowej woodcraftu”, tłumaczył Milan Klimanek, Biblioteczka Walden, Katowice 1992.
• Wyrwalski Tadeusz, „Rozwój idei puszczańskiej w skautingu 1902-1939„, Harcerska Oficyna Wydawnicza; Kraków 1988.
• 9 zasad leśnej mądrości
• www.wikipedia.pl 
• Seton Ernest Thompson, „Rolf w lasach”, tłumaczył Milan Klimanek, Biblioteczka Walden, Katowice
• oraz liczne dzieła Setona

Śledź mnie na FB lub IG