Ernest Thompson Seton sformułował dziewięć zasad Leśnej Mądrości, czyli główne założenia dla zbudowanego przez siebie Woodcraftu. Na tych dziewięciu wytycznych powinno opierać się Puszczaństwo na całym świecie.
Zasady te (zdaniem ich autora) mają pomóc uniknąć pułapek nadmiernego konsumpcjonizmu, zmęczenia i dolegliwości wywołanych miejskim trybem życia.
Tekst, który zamieszczam poniżej pochodzi z książki Ernesta Thompsona Setona Zwitek Kory Brzozowej wyd. II, polskie.
Nie ma w Polsce wielu Szczepów Puszczańskich. Jeśli jednak przenieślibyśmy te zasady na pole pracy Harcerskiej moglibyśmy odnieść spory sukces wychowawczy. Dla tego tym bardziej polecam uwadze drużynowych, rodziców, wychowawców z różnych stowarzyszeń i wszystkich sympatyków Puszczaństwa te proste zasady:
1. Ruch Leśnej Mądrości ma służyć w swej istocie rekreacji
– uzdrowieniu i odświeżeniu. Istotą Puszczaństwa jest świadomy i czynny wypoczynek na świeżym powietrzu.
2. Życie obozowe
Obozowanie jest prostym życiem, ograniczonym do rzeczywistych potrzeb i jest równocześnie najwyższym stopniem przebywania w przyrodzie.
Autentyczne obozowanie nie jest dziś bardzo lubiane, dlatego że mężczyźni uważają, że w tym celu potrzebny jest wyjazd gdzieś daleko do odległych miejscowości, a kobiety uznają je za niewygodne, niehigieniczne i czasem nawet niebezpieczne. Są to błędne wyobrażenia, a powstały dlatego, że ludzie nie pojmują obozowanie jako rodzaju sztuki. Rozsądnie przeprowadzone obozowanie powinno wykazać się jako przyjemne odświeżenie i odprężenie dla ciała i ducha ludzi, wyczerpanych pośpiechem i nerwowością życia. Najlepsze oczywiście jest życie w dzikich ostępach, ale prawie tak samo dobre efekty przynosi obozowanie pod miastem, a nawet w przydomowym ogródku.
3. Samorządność
Kierowanie zewnętrzne nie jest wcale tak skuteczne, jak kierowanie wewnętrzne. Dlatego dajemy obozom jak najszerszy samorząd. Każdy rzeczywisty członek ma prawo ingerować we wspólną pracę Szczepu i ma równy głos w sprawach, które go dotyczą.
4. Czar ognia obozowego
Czym jest obóz bez ognia obozowego? To zgoła nie jest obóz, lecz chłodne miejsce w krainie, gdzie przypadkiem na jakiś czas zatrzymali się jacyś ludzie.
Zapalenie pierwszego obozowego ognia znamionowało i symbolizowało wielkie wydarzenie i zwrot w ludzkim życiu. W ciągu stu tysięcy lat widziało ludzkie plemię w tym świętym ogniu symbol i środek, zapewniający światło, ciepło, bezpieczeństwo, przyjazne zgromadzenie, sejm.
Ani kaloryfer centralnego ogrzewania, ani piec gazowy nie promieniują czarem – te zostawiają nasze serca obojętnymi. Tylko prastary święty ogień, żywiony drewnem, ma tę moc, że wzrusza nas i budzi wspomnienia minionej, prostej przeszłości.
Kiedy ludzie siedzą wspólnie wkoło ognia obozowego wydaje się, jakby zrzucili z siebie nowoczesność i niepewność i powrócili do prymitywizmu, aby spotkać się jak człowiek z człowiekiem, aby pokazać swoją obnażoną duszę. Druh, który siedzi obok was przy ogniu obozowym, zyskuje waszą miłość lub obojętność, jednak w większości przypadków – miłość. A jeżeliście wspólnie w spokoju i pogodzie ducha obozowali łączy was trwały związek bez względu na to, jak wasze światy są nawzajem oddalone.
Ogień obozowy jest wiec rzeczywistym centralnym punktem prostego braterstwa. Ogień, rozpalony przez tarcie drzew, jest czysty, święty i przywraca nas do korzeni cywilizacji. Powinniśmy korzystać z jego magicznej mocy.
5. Środki wychowawcze w duchu Leśnej Mądrości
Uświadomiliśmy sobie, że głównym celem wychowanie chłopców nie jest wiedza, lecz męstwo i dlatego szukaliśmy takich środków, które najlepiej rozwijają charakter, przyczyniają się do osiągnięcia fizycznej zdolności, które można prowadzić w przyrodzie.
Prawie każda logiczna uwaga prowadzi nas do leśnej mądrości w szerokim tego słowa znaczeniu, do wszystkich rzeczy, które wszechstronny puszczanin powinien opanować: do hipiki, polowania, obozowania, alpinizmu, do umiejętności indiańskich, do pierwszej pomocy, znajomości gwiazd, sygnalizacji, do owładania jednostek pływających. Do tego dodamy wszystkie dobre sporty, również pływanie i jazdę pojazdami mechanicznymi, również studium przyrody, która znaczącą gałęzią jest fotografowanie i filmowanie dzikich zwierząt. Nade wszystko wszak powinien opanować męstwo.
W tych różnych dziedzinach występuje szereg uznanych czynów i wielkich czynów, a członkowie leśnej mądrości otrzymują za ich spełnienie symboliczne wyróżnienia w postaci orlich piór, które świadczą o dotychczasowych osiągnięciach.
6. Wyróżnienia według ustanowionych kryteriów
Współczesne współzawodnictwo ma wiele ujemnych następstw. Prowadzi często do tego, że poświęca się cały możliwy wysiłek na odkrycie i wykształcenie najlepszych zawodników, podczas gdy masa przeciętnych jest zupełnie zaniedbywana. Ci, którzy potrzebowaliby rozwinąć swoją zdolność fizyczną, nie mają ku temu okazji, a ci którym to nie jest potrzebne, korzystają z wygórowanych treningów. Pozostawia to potem u wszystkich fatalne następstwa.
W Puszczańskich, nie konkursowych egzaminach współzawodnikami nie są „inni chłopcy”, lecz czas, przestrzeń i siły przyrody. Nie dążymy do pokonywania drugich, lecz do doskonalenia samych siebie. Jeżeliby ta zasada była ogólnie stosowana, znaczyłoby to koniec złych praktyk, które dziś demoralizują wyczynowych sportowców. Dlatego wszystkie nasze wyróżnienia przyznawane są według światowego standardu – „Księgi Orlich Piór”, przy czym zaszczyty nie są nagrodami.
7. Osobista dekoracja za osobiste osiągnięcia
Najmocniejszą motywacją u dzikich jest tęsknota do sławy. Od człowieka cywilizowanego oczekuje się, że jego zachowanie jest uwarunkowane wyższymi zasadami. Kto wierzy, że dzisiejsi mężczyźni – i tutaj w ogóle nie mówię o chłopcach – są cywilizowani w najwyższym tego słowa znaczeniu, byłby bardzo zaskoczony, gdyby swoje wyobrażenia mógł porównać z rzeczywistością. A przecież słabość ludzka może być dobrym materiałem roboczym. Dlatego każdy ma możliwość wyróżnić się tym, że spełni standardowe zadania, za które uzyska osobiste wyróżnienia. Wyróżnienia te każdy może zobaczyć i pragnąć je osiągnąć.
8. Bohater
Chłopcy od 10 do 15 roku życia mają, podobnie jak dzicy, czysto zewnętrzne ideały. Myślę, ze nigdy nie spotkałem chłopca, który by nie chciał być raczej naczelnikiem indiańskim, niż Darwinem lub Tołstojem. Dlatego, licząc się z tą rzeczywistością, staramy się stawiać przed nimi idealny wzór, który doprowadzi ich do osiągnięcia wyższego celu.
9. Malowniczość we wszystkim
Jest to bardzo ważna zasada. Malowniczość ma magiczny wpływ, który jest delikatny i jest nie do odparcia dlatego, że działa na podświadome cechy osobowości. Korzystamy maksymalnie z czaru indiańskich imion, tytułów i barwnych strojów, pięknych ceremonii, wyrażeń, z kręgu sejmowego, tańców i pieśni, ale również z malowniczego zachowania. To wszystko podnosi fantazję, uczucia i sens dla piękna. Dążymy do rozwoju malowniczości wszelkiej naszej działalności w przyrodzie i w mieście.
Podsumowanie 9 Zasad Puszczaństwa
- Wyjdźcie z harcówek i blokowisk do przyrody.
- Obozujcie jak najwięcej. To nie jest trudne!
- Pobudzajcie oddolne inicjatywy, zachęcajcie młodszych do wnoszenia pomysłów i realizujcie je.
- Nadajcie ogniskom magię.
- Wykorzystujcie narzędzia takie jak Sprawności Harcerskie, lub puszczańskie Orle Pióra w budowaniu charakterów.
- Szukajcie inspirujących autorytetów.
- Nie bójcie się nadać swojemu życiu trochę kolorytu i tajemnicy.
Jeśli ten wpis był dla Ciebie inspirujący to podziel się nim proszę z innymi.
Śledź mnie na FB lub IG
